Warto wiedzieć

Nasz styl życia, ciągły bieg, podatność na stres zdecydowanie wpływają negatywnie na naszą koncentrację i zdrowie. Problem z zaburzeniami koncentracji jest tym bardziej poważny, jeśli staje się coraz bardziej powszechny. A co gorsza zaczyna dotyczyć również dzieci. Zapewne każdy z nas złapał się na tym, że ma problemy ze skupieniem swojej uwagi na rzeczach, które wykonuje w danej chwili, czy to czytanie książki, nauka w szkole. Nawet najmniejsze bodźce z zewnątrz uniemożliwiają nam zebranie myśli na konkretnej czynności. Zastanówmy się więc dzisiaj, z czego mogą wynikać nasze problemy z koncentracją. Mowa tutaj zarówno o dorosłych, jak i dzieciach. Jakie badania kontrolne można wykonać w zaburzeniach koncentracji, a także jakim zabiegom się poddać, by poprawić jej jakość.

Czym jest właściwie koncentracja uwagi

Koncentracja jest niezwykle ważną umiejętnością, która pozwala nam uczyć się na co dzień. Pozwala nam skupiać się i utrzymywać uwagę na konkretnych zadaniach do wykonania. To ona pomaga nam wykonywać świadome działania. Koncentracja to umiejętność, która rozwija się stopniowo, zgodnie z tokiem naszego życia. To dzięki niej nasz mózg jest w stanie wybiórczo odbierać bodźce z zewnątrz i przetwarzać informacje, aby uniknąć przebodźcowania. Gdy nasze dziecko zaczyna mieć problemy z koncentracją, pierwszym krokiem powinno być znalezienie przyczyny. Może ona leżeć np. w trudnościach w regulacji emocji. Powodem może być również nadpobudliwość psychoruchowa czy nieprawidłowa dieta, która zawiera zbyt dużo cukrów i innych substancji działających pobudzająco. Dlatego tak ważne jest, by odpowiednio przygotować miejsce pracy dziecka. Powinien w nim panować spokój i porządek. Powinno ono być też odpowiednio nasłonecznione.

W przypadku osób w podeszłym wieku najczęstszą przyczyną są zaburzenia funkcji poznawczych. A także sytuacja psychospołeczna. Ten typ zaburzeń dzieli się na łagodne, umiarkowane, a także głębokie. Zdiagnozowanie, w którym przedziale znajduje się konkretny pacjent, odbywa się na podstawie przeprowadzonych testów psychologicznych. Typ łagodnych zaburzeń zgodnie z dostępnymi statystykami występuje u 15-30% osób po 60 roku życia. A u 6-25% rozwija się stan otępienia wymagający leczenia.

Jakie funkcje procesów uwagi dostępne są w obecnej psychologii?

Obecnie w psychologii wyróżniamy cztery podstawowe funkcje poznawcze:

• selektywność – umożliwia wybór jednego bodźca, źródła stymulacji czy innego czynnika;
• przeszukiwanie – jest to rodzaj aktywnego procesu, który polega na systematycznym przeszukiwaniu pola widzenia, w celu odnalezienia obiektów spełniających określone kryterium;
• czujność – pozwala na długotrwałe oczekiwanie na pojawienie się określonego sygnału;
• kontrola czynności jednoczesnych – jest funkcją związaną ściśle z podzielnością uwagi.

Dekoncentracja i jej przyczyny

Jak już wspomnieliśmy, dzisiejsze czasy niestety dość silnie wpływają negatywnie na naszą koncentrację. Czy w takim wypadku możemy jakoś pomagać sobie w tej dziedzinie? A może jesteśmy w stanie wyeliminować czynniki, które sprawiają, że jesteśmy zdekoncentrowani? Co wpływa na obniżenie naszej koncentracji? Przede wszystkim przyjmuje się, że najczęstszym z czynników, który utrudnia skupienie, jest nasz temperament i inne uwarunkowania genetyczne. Jednak to nie wszystko. Mówi się również, że nieodpowiedni styl uczenia się, dystraktory, przemęczenie, a także niewyspanie i przeżywanie silnych emocji negatywnych oraz pozytywnych może wpływać na nas dekoncentrująco. Co więcej, niedożywienie, zła dieta, która uboga jest w kwasy omega-3, -6 oraz -9, powikłania zdrowotne i wieczny pośpiech, który jest zmorą naszych czasów mogą przyczyniać się także do potęgowania problemów z koncentracją.

Czy istnieją badania, które pozwolą nam zdiagnozować problem z koncentracją?

W dzisiejszych czasach dostępność do różnorodnych badan jest tak powszechna, że czasami zapominamy o tym, że dają nam one ogromne możliwości diagnostyczne. W przypadku problem z koncentracją warto wykonać przesiewowe testy w kierunku zaburzeń pamięci. Takie dolegliwości powinny być regularnie kontrolowane, ponieważ nie są one fizjologiczną reakcją naszego organizmu. Co więcej, przynajmniej raz do roku powinno wykonywać się badania neuropsychologiczne, a okresowo neuroobrazowe. Pozwolą one wykazać ewentualne nieprawidłowości, które należy leczyć.

Problemy z koncentracją u dzieci i jak ją poprawiać

Z racji tego, że koncentracja u dzieci jest selektywna i krótkotrwała jest im ciężko skupić się w pierwszych latach życia na czymś przez dłuższą chwilę. Chyba że są czymś niezwykle zainteresowane, wtedy przepadają bez reszty. Pierwsze objawy problemów z koncentracją zaczynają pojawiać się w szkole, gdy niezbędne jest wysiedzenie 45 minut na lekcji. Terapia dzieci wykazała wiele przyczyn, które mogą wpływać na obniżoną koncentrację u nich, między innymi:

• niski poziom uzdolnień;
• słaba motywacja do wysiłku;
• mikrouszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego wskutek powikłań okołoporodowych;
• niekorzystna sytuacja rodzinna i kiepskie warunki bytowe;
• stres i inne.

Warto również pamiętać, że za efektywność uczenia odpowiada również dziecka temperament. Dlatego, jeśli zauważysz u swojego dziecka problemy z koncentracją, wypróbuj jeden ze sposób, który przedstawimy poniżej:

• dobra dieta to gwarancja sukcesu;
• przebywaj na powietrzu i uprawiaj sport;
• samodyscyplina;
• ćwiczenia relaksacyjne;
• a także ćwiczenia poprawiające koncentrację skierowane do danej grupy wiekowej.

Rozwój osobisty (life coaching) to bardzo chwytliwe określenie dzisiejszych czasów. Jednak czym tak naprawdę jest i czy rzeczywiście ma zasłużoną popularność? Najlepszą definicją jest ta, która mówi, że rozwój osobisty odnosi się do rozumienia własnego siebie. Mówiąc prościej „nie zależymy od tego, co posiadamy, lecz od tego, kim jesteśmy”. Wychodząc z takiego założenia, można dojść do wniosku, że ten rodzaj samorozwoju może być niezwykle korzystnym dla każdej osoby, która chce pracować nad samym sobą. Jednak gdy będzie błędnie pojmować go jako jednowymiarowy, materialistyczny rozwój osobisty może wyrządzić sobie wiele złego. Można pokusić się o stwierdzenie, że z takiego podejścia w dzisiejszych czasach wyłania się wciąż rosnąca skala samobójstw i depresji. Zatem czym powinien się charakteryzować pozytywny rozwój osobisty? Przede wszystkim powinien mieć wpływ na wiele wymiarów. Zarówno na sferę umysłową, fizyczną, jak i duchową. Dzięki temu będziemy mogli stworzyć spójną całość, która pomoże nam w realizacji założonych przez nas celów osobistych. Dlatego chcielibyśmy zwrócić uwagę na te trzy obszary. Każdemu z nich poświecimy nieco uwagi, by przybliżyć Wam odrobinę ten tak ważny temat.

Kształtowanie umysłu – wiele możliwości, które wpływają efektywnie na nas samych

Kształtowanie umysłu polega na kształtowaniu konkretnych sprawności z nim związanych. Mowa tutaj zarówno o sprawnościach formalnych, jak i celowych. Te pierwsze związane są z ogólnym przygotowaniem umysłu do skutecznego poszukiwania prawdy. Sprawności celowe związane są już z konkretnymi treściami. Aby więc odpowiednio wpłynąć na rozwój osobisty za sprawą kształtowania umysłu, należy zadbać o rozwój intelektu i zdolności korzystania z rozumu. Duży wpływ na tą sprawę ma również samoregulacja emocjonalna, jak i zdolności językowe, które stanowią absolutne minimum niezbędne do właściwego rozwoju. Wynika to z faktu, że efektywne decyzje związane z posługiwaniem się rozumem nie powinny być zakłócane przez emocje. Ponadto zdolności językowe to nasz skarb. To dzięki nim się porozumiewamy. Dlatego powinniśmy dążyć do biegłego posługiwania się językiem ojczystym, posługiwania się językami obcymi oraz skutecznej komunikacji. Jednak to nie wszystko. Z rozwojem umysłu związane są jeszcze dwa aspekty. Myślenie krytyczne oraz racjonalny sceptycyzm. Myślenie krytyczne jest umiejętnością myślenia racjonalnego i uporządkowanego, co pozwala bez trudu zrozumieć związki między faktami lub koncepcjami. Racjonalny sceptycyzm natomiast jest podstawą poznawczą opierającą się na:

• kierowaniu się poprawną wiedzą i rozumem
• sceptycyzmie – skłonnościach do wątpienia w to, co uważane jest za pewne i stałe
• agnostycyzmie – obdarzaniu wiedzy skończoną dozą zaufania, co do jej obiektywnej prawdziwości
• odrzuceniu relatywizmu poznawczego.

Czy kształtowanie ducha ma wpływ na rozwój osobisty

Warto zaznaczyć na samym początku, że rozwój osobisty związany z kształtowaniem ducha związany jest z tymi aspektami życia człowieka, które są wynikiem jego charakteru i wolnej woli. Warto zwrócić uwagę, że ukształtowany duch pozwala rozumieć, że właściwe zachowanie jest obligatoryjne do budowania stabilnego społeczeństwa. To z kolei jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jednostki. Co ważne w kształtowaniu ducha odgrywa dużą rolę również Republika Platona. To z niej zostały zaczerpnięte cztery cnoty kardynalne:

• mądrość inaczej roztropność
• sprawiedliwość (uczciwość, prawość)
• umiarkowanie
• odwaga.

Rozwój osobisty a kształtowanie ciała – jak duży ma to wpływ na samorealizację

Ktoś mądry kiedyś powiedział „zdrowie mamy tylko jedno”. I coś prawdziwego w tym rzeczywiście jest. Najlepiej wiedzą o tym osoby, które na chwile je utraciły, by później wrócić odmienione. Zgodnie z teoriami, rozwój osobisty, możemy również praktykować przez kształtowanie ciała. Jak się do tego zabrać? Mówi się, że ten typ samorozwoju powinniśmy realizować przez:

• odpowiedniej jakości sen, który pozwoli nam efektywnie wypocząć i zebrać siły na nowe wyzwania dnia codziennego
• odpowiednią dietę, dobrze zbilansowaną, która będzie wpływać nie tylko na naszą odpornością, ale również i koncentrację
• regularną aktywność fizyczną, która tak jak zdrowa dieta ma zbawienny wpływ na nasze zdrowie

Zastanówmy się może teraz odrobinę szerzej nad tymi trzema aspektami. Jeśli chodzi o pierwszy z nich, zapewne zdajemy sobie bardzo sprawę, jakie negatywne skutki niesie za sobą mało efektywny sen lub jego niedobór. Pojawiają się wówczas różnego rodzaju choroby cywilizacyjne, które są coraz bardziej niebezpieczne dla naszego zdrowia. Otyłość to również problem dzisiejszych czasów, która niesie za sobą nie tylko nadciśnienie, ale również zwiększa ryzyko depresji czy zmniejsza samoocenę. W przypadku aktywności fizycznej badania wykazały, że ma ona niezwykle pozytywny wpływ zarówno na nasz mózg, jak i samopoczucie. Choć nasza świadomość w tej sprawie jest coraz większa, patrząc na problem zdrowotne naszego społeczeństwa chyba jednak nadal zbyt mała. Dlatego pamiętajmy, że jeśli chcemy dążyć do rozwoju osobistego w kontekście kształtowania naszego ciała, wyrabiajmy w sobie dobre nawyki, które zaprocentują w przyszłości.

Od jakiegoś czasu nasz styl życia jest niezwykle wymagający. Ciągle pędzimy, by zdążyć, wykonać założone cele. Ciągle spotykamy się ze stresem, który działa na nas destrukcyjnie i wpływa na nasze samopoczucie. Wszystko to sprawia, że coraz większą liczbę osób zaczynają dotykać nerwice. I właśnie dzisiaj chcielibyśmy poświęcić im nieco uwagi, jak również tematowi terapii nerwic. Zacznijmy może od początku.

Nerwice, czym w ogóle są?

Nerwica jest całym zespołem zaburzeń, w których główną rolę odgrywają przede wszystkim czynniki psychologiczne. Nazywana jest też zaburzeniami lękowymi lub zaburzeniami nerwicowymi. Ze względu na swoją złożoność posiada różne symptomy i różne formy. Osoby, których ten problem dotyczy, często zdają sobie z nich sprawę, jednak odczuwają przed nimi lęk. Zaburzenia te dotyczą nie tylko psychicznych, ale również emocjonalnych i fizycznych zespołów objawów, które nie mają podłoża w zmianach biologicznych czy fizycznym stanie organizmu. Ze względu na częstość występowania nerwica traktowana jest jako choroba cywilizacyjna.

Przyczyny nerwic

Osoby, które cierpią na nerwicę, zapewne nie raz zastanawiały się, dlaczego ten problem dotknął akurat ich. Przede wszystkim wpływ na tego typu schorzenia mają nierozwiązane konflikty wewnętrzne, które manifestują się na zewnątrz na różny sposób. Gdy dołożymy do tego jeszcze czynniki biologiczne takie jak: stan fizyczny, stan układu nerwowego, wrodzone cechy oraz czynniki sytuacyjne może okazać się, że nasz organizm wraz z psychiką nie będzie w stanie poradzić sobie z natłokiem bodźców.

Objawy

Wśród symptomów, które najczęściej występują w przypadku nerwic, są bóle i zawroty głowy. Ponadto bóle żołądka i wymioty, bóle kręgosłupa. A także uczucie kołatania serca czy jego ból. Ponadto możemy odczuwać też problemy z oddychaniem, sztywność mięśni czy zaburzone funkcjonowanie zmysłów, a nawet nadciśnienie. Co ciekawe mężczyźni, którzy cierpią na zaburzenia lękowe, mogą zmagać się z problemem impotencji. Trzeba mieć również świadomość, że zaburzenia nerwicowe wpływają w znacznym stopniu na nasz komfort życia codziennego, oddziałując na nasze zdrowie psychiczne. Choć nie zawsze objawy nerwicy są widoczne, to do jej charakterystycznych symptomów zaliczamy:

• lęk
• zaburzenia pamięci
• stałe uczucie niepokoju
• czarne myśli i związane z tym przewidywanie najgorszych możliwych scenariuszy
• zmiany nastrojów
• problem ze snem, bezsenność
• odwrażliwienie

Gdy zaczniemy dostrzegać u siebie niepokojące objawy, warto zastanowić czy ich przyczyną nie są dolegliwości, które warto skonsultować z lekarzem.

Formy, jakie przyjmuje nerwica

Nowoczesne systemy diagnostyczne starają się unikać określania wprost zaburzeń lękowych jako nerwic. Z tego też powodu powstały jednostki chorobowe, który określane są poszczególne zaburzenia nerwicowe. Poniżej przedstawimy Ci ich rodzaje.

Zaburzenia lękowe w postaci fobii – wywołane są przez określone sytuacje, na które spoglądając rozsądnie, dojdziemy do wniosku, że nie są niebezpieczne. Objawia się to unikaniem przez osobę z zaburzeniem lękowym stresujących dla niej sytuacji. Lęk może przybierać różne nasilenie, poczynając od bardzo lekkiego do niezwykle silnego przerażenia. Przykładem jest agorafobia.

Zaburzenia lękowe z napadami lęku panicznego – związane są z nawracającymi, nieprzewidywalnymi napadami lęku, które nie są odniesieniem do konkretnej sytuacji.

Lęk uogólniony – to zaburzenie lękowe, które dotyczy osoby doświadczającej lęku. Jest on uogólniony i cechuje się uporczywością. Co ważne nie jest związany z sytuacjami zewnętrznymi. Osoba, której dotyczy non stop zamartwia się swoimi problemami natury różnych sfer życia.

Nerwica natręctw nazywa również zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi – określana jest jako występowanie natrętnych myśli (obsesji) i przymusowych czynności (kompulsji). Stąd też jej nazwa.

Zaburzenia stresowe pourazowe (PTSD) – nazywane również zespołem stresu pourazowego są zaburzeniami psychicznymi, które stanowią formę reakcji na traumę. Sytuacja ta przekracza zdolności danej osoby do radzenia sobie z daną sytuacją i adaptacją.

Zaburzenia somatyczne – to występujące dolegliwości bólowe oraz inne dolegliwości fizyczne, które utrudniają codzienne funkcjonowanie, a nie mają pokrycia w wynikach badań. Pacjent wówczas jest przeciwny ukierunkowaniu, że problem może mieć podłoże psychologiczne.

Neurastenia – jest zaburzeniem nerwicowym, objawiającym się ciągłym zmęczeniem, pojawiającym się nie tylko po minimalnym wysiłku, ale również w trakcie odpoczynku. Co stanowi przeszkodę w odprężeniu się. Gdy te dolegliwości są obecne przez minimum trzy miesiące możemy wówczas mówić o neurastenii.

Zespół depersonalizacji – derealizacji – jest to dolegliwość, która odznacza się występowaniem nawracającej. A jednocześnie uciążliwej obcości wobec siebie, zarówno jeśli chodzi o własne ciało, jak i otaczający świat. Tego typu stany mogą również występować u osób zdrowych, które są przemęczone.

Jak leczyć nerwicę

Podstawowym pytaniem, jakie zadaje sobie osoba, której dotyczy nerwica to jak sobie z nią poradzić. Można to zrobić z udziałem farmakologii lub bez. Wtedy można skorzystać z dobrodziejstw odpowiednio zbilansowanej diety, która będzie miała zbawienny wpływ na nasz organizm. Jednak warto wtedy skorzystać z pomocy profesjonalisty. Psychoterapia będzie najlepszym rozwiązaniem na początek. To właśnie on pokaże Ci jak na nowo nauczyć się uporać z problem, a także pomoże Ci przepracować własne emocje i zrozumieć siebie.

W dzisiejszych czasach słyszymy doniesienia nie tylko o osobach dorosłych walczących z uzależnieniem. Temat ten coraz częściej dotyka również dzieci, które korzystają z nienormowanego czasu przy komputerze lub telefonie. Wpadają tym samym w pułapkę nowości technologicznych i Internetu. Wówczas warto zwrócić się z problemem do profesjonalistów. Pomogą oni najlepiej, jak potrafią, uporać się z problemami. Gdy mowa jest o uzależnieniu od alkoholu, narkotyków czy leków jedynym skutecznym rozwiązaniem staje się kompleksowe leczenie. Terapia uzależnień jest skierowana również do osób, które chorobliwie uwielbiają zakupy czy nadużywają hazardu. Tak naprawdę w dzisiejszych czasach można uzależnić się od wszystkiego. Jednak czy wiemy co to w ogóle jest ta terapia?

Przede wszystkim musimy sobie zdać sprawę, że jest to niezwykle ważna forma leczenia, która w dzisiejszych czasach jest w stanie odnosić wymierne skutki. Uzależnienie, które dotyka jednostkę, wpływa również negatywnie na jego otoczenie. Świetnym przykładem będzie osoba, która jest uzależniona od alkoholu. Doświadcza ona zaburzeń somatycznych. Alkohol spożywany w nadmiarze odbija się na jej psychice, a dodatkowo wpływa negatywnie na funkcjonowanie całej rodziny. Tak powszechnie słyszy się teraz o problemie DDA – dorosłych dzieci alkoholików.

Czy wiesz, na czym polega terapia uzależnień i jakie są jej podstawowe założenia?

Terapia uzależnień sama w sobie jest dobrodziejstwem dzisiejszej psychoterapii. Jednak czy zdajemy sobie sprawę z tego, na czym tak naprawdę polega? Wbrew pozorom nie jest to ani przyjemne, ani łatwe dla osoby uzależnionej. Jednak takie działanie ma jeden głowny cel. Uwolnić osobę uzależnioną od jej problemu. Czyli czynnika, który spowodował to, że popadła w uzależnienie. Co oznacza, że terapia ma wyzwolić pacjenta od stosowania szkodliwych substancji lub praktykowania szkodliwych zachowań. Jednak to nie jest jej jedyne zadanie. Terapia uzależnień dąży również do tego, by zredukować szkodliwe skutki nałogu pacjenta. A także sprawić by mógł wrócić do normalnego funkcjonowania sprzed uzależnienia. Tak naprawdę jest to proces złożony, który opiera się na różnorakich oddziaływaniach psychoterapeutycznych, do których zaliczamy między innymi:

• reprogramming
• psychoterapię indywidualną
• psychoterapię grupową
• psychoedukację
• trening umiejętności czy terapię skoncentrowaną na rozwiązaniach

Zdarza się również w niektórych przypadkach, że zostaje wdrożone leczenie farmakologiczne. Jednak warto mieć świadomość, że jest to półśrodek, który ma rolę pomocniczą. A nawet sam detoks, który stosowany jest w pierwszej fazie terapii, zaliczany jest również do oddziaływań medycznych. Ponadto zdarza się, że bardzo dobre rezultaty odnosi hipnoza. Choć kojarzy się ona raczej z filmami, w rzeczywistym życiu jest ona chętnie praktykowana, by dotrzeć do głębszych części świadomości pacjenta. To dzięki hipnozie możliwe jest efektywne umacnianie w nim motywacji do rozstania się z uzależnieniem pozwalając mu tym samym na wygranie tej nierównej walki.

Terapia uzależnień – czy tylko w placówce zamkniętej? A może istnieją inne możliwości?

Podążając za stereotypami, terapia uzależnień często kojarzy nam się z przede wszystkim z pobytem zamkniętym w placówce przez dłuższy okres. Pacjent jest wówczas odcięty od codziennych bodźców, a także od rodziny. Oczywiście takie rozwiązania funkcjonują po dziś dzień. Jednak stosowane są do przypadków, które takiej terapii wymagają. Są również rozwiązania, które nie wymagają zastosowania tak drastycznych środków. Mowa tutaj o terapii dziennej, która wymaga od pacjenta stawiania się codziennie o określonej godzinie, na kilka godzin w konkretnej placówce. Ponadto istnieje możliwość skierowania pacjenta na wizyty w poradniach leczenia uzależnień – mamy wówczas do czynienia z terapią w trybie ambulatoryjnym.

Czy wszystkie uzależnienia można leczyć podczas terapii uzależnień?

Założenie jest jedno. Terapia uzależnień ma pomóc każdemu pacjentowi wykazującemu uzależnienie, które wpływa negatywnie na jego życie rodzinne i/lub zawodowe. Więc jak możesz się domyślić, leczyć można wszystko. Jednak najczęściej na terapie zgłaszają się osoby z problemami alkoholowymi i uzależnionymi od narkotyków. Co nie oznacza, że pacjent, który jest uzależniony od leków, zakupów, seksu, pracy czy od Internetu i wielu innych nie może skorzystać z dobrodziejstw takiego rozwiązania.

Chciałbyś skorzystać z terapii, ale nie wiesz jak zacząć?

W tym przypadku jest nieco prościej. Jeśli już przyznamy się przed samym sobą, że mamy problem z uzależnieniem, wystarczy, że udamy się do placówki leczenia uzależnień w celu uzgodnienia terminu wizyty. Wtedy skierowanie na leczenie nie jest wymagane. Jednak jeśli nasz stan wymaga leczenia w palcówce stacjonarnej, wtedy skierowanie od lekarza rodzinnego lub psychiatry jest wymagane. Terapia uzależnień zgodnie z wytycznymi NFZ znajduje się na liście usług refundowanych. Co ważne nie tylko osoby posiadające ubezpieczenie zdrowotne, ale również osoby, które takowego ubezpieczenia nie posiadają, mogą z niej skorzystać. Jednak czasami terminy są na tyle odległe, że osoby wymagające pomocy decydują się na wersję płatną. Wszystko po to, by móc jak najszybciej otrzymać niezbędną pomoc. Choć czas trwania całej terapii może wydawać się z początku mało zachęcający, korzyści, jakie osiągamy po jej skończeniu, są zdecydowanie niewspółmierne.

Profesor Howard Gardner uważa, że każdy z nas posiada kilka typów inteligencji. Spędził on lata na badaniu ludzkiego mózgu i jego wpływu na kształcenie. Doszedł do prostych wniosków, lecz niezwykle istotnych . Gardner uważa, że tylko dwa z nich są wysoko cenione w tradycyjnej edukacji. Jedną z nich nazywa inteligencją językową; jest to nasza umiejętność czytania, pisania i porozumiewania się za pomocą słów. Oczywiście umiejętność ta jest w wysokim stopniu rozwinięta u pisarzy, poetów i mówców. Drugi typ to inteligencja logiczna lub matematyczna, nasza umiejętność rozumowania oraz liczenia . Najlepiej jest ona rozwinięta u naukowców, matematyków, prawników, sędziów…
Większość tradycyjnych testów na inteligencję bierze pod uwagę te dwie dziedziny, a szkolnictwo na całym świecie w przeważającej mierze skupia się na kształceniu w umiejętnościach z ich zakresu.
Gardner twierdzi, że daje to wypaczone pojęcie o naszych potencjałach i możliwościach uczenia się i wymienia pięć innych rodzajów inteligencji.

• Inteligencja muzyczna – szczególnie rozwinięta u kompozytorów, dyrygentów i czołowych muzyków., od Beethovena do Louisa Amstronga.
• Inteligencja interpersonalna – umiejętność nawiązywania kontaktów z innymi ludźmi, szczególnie widoczne u handlowców, negocjatorów oraz osób, które motywują innych.
• Inteligencja intrapersonalna lub introspektywna – umiejętność wejrzenia w siebie, poznania siebie. To rodzaj zdolności wiąże się u niektórych ludzi z wielką intuicją. Pozwala również sięgnąć do ogromnych zasobów informacji przechowywanych w naszej podświadomości.

Profesor Gardner doszedł do wniosku, że istnieje jeszcze inteligencja przyrodnicza, czyli umiejętność pracy i życia w zgodzie z naturą. Jednak niektórzy uważają, że ta cecha powinna znaleźć się w rodzajach stylów uczenia się. Wielu współczesnych myślicieli np. profesor Charles Handy, z Wielkiej Brytanii, twierdzi, że istnieje jeszcze kilka innych rodzajów inteligencji, jak choćby zdrowy rozsądek. Jednak badacze profesora Gardnera stanowią doskonały punkt wyjścia do zaprojektowania szkoły, która brałaby pod uwagę różne zdolności i rodzaje, i różne style uczenia się.

Podzielam tę opinię. Terapia dzieci i młodzieży pomogła mi to dostrzec. W mojej pracy z dziećmi ze specyficznymi problemami w nauce, ale nie tylko, zaczynam od określania stylu uczenia się dziecka, co pomaga na zaoszczędzenie czasu na „ślepe” szukanie przyczyn kłopotów.

W pewnym momencie naszego życia odnosimy wrażenie, że wszystko, co robimy, robimy dla innych, pozostawiając swoje indywidualne potrzeby gdzieś na marginesie. W języku psychologii uporczywe zaniedbywanie siebie samej to autodestrukcja. I są to nie tylko zachowania skrajne, takie jak: nałogi, samookaleczenie, czy tkwienie w złych związkach, czy pracach. To również właśnie niedbanie o siebie w codzienności, stawianie innych zawsze ponad siebie, nadmierne poświęcanie się bez poczucia bycia docenioną i spełnioną.

Z czego to wynika? Tłumaczymy sobie to w taki sposób, że mamy zbyt mało czasu, żeby poświęcać go sobie, bowiem na pierwszym planie są dzieci, partner, pracodawca, przyjaciółka, znajoma.

Skoro taką ważną rolę odgrywasz dla innych, dlaczego nie jesteś ważna dla siebie samej?

Czym jest ta jedna rzecz, którą warto robić dla siebie?

Człowiek, który nie robi nic dla siebie staje się powoli nieznośny dla otoczenia. Często staje się wredny, zły, sarkastyczny. A nawet, jeśli nie przejawia aż tak skrajnych cech, jest po prostu coraz bardziej zmęczony. Prędzej czy później zaczyna chorować, doskwiera mu spadek energii i ucieka radość z życia.

Każdego dnia możesz zrobić coś dla siebie, co sprawi, że poczujesz się wspaniale. Coś, dzięki czemu będziesz czuła, że doceniasz siebie. Coś, co sprawi, że w swoich oczach, z dnia na dzień, małymi krokami, zaczniesz się stawać osobą ważną. I wtedy, w Twojej głowie pojawią się nowe przekonania na temat tego, jak wiele znaczysz.

Co możesz zrobić dla siebie w ciągu dnia w mniej niż godzinę?

• iść na spacer,
• iść na kawę,
• spotkać się z pozytywną znajomą/znajomym,
• wybrać się na masaż,
• kupić ulubiony przysmak w cukierni i spokojnie się nimi delektować, zapominając o diecie,
• zamówić jedzenie z ulubionej restauracji,
• pokolorować kolorowankę dla dorosłych,
• przejrzeć chociaż jedną półkę z ubraniami i pozbyć się tych, których już nie używasz (co za satysfakcja, jeśli można przerzedzić półki),
• zrobić sobie aromatyczną kąpiel z ogromną ilością piany, soli zapachowych i świec (o ile masz wannę),
• położyć się w ciszy i pomarzyć o miejscach, które chcesz zobaczyć,
• napisać na kartce imię osoby, która Cię bardzo zraniła; podrzeć kartkę na sto kawałków i wybaczyć,
• pomalować się i zrobić sobie piękne zdjęcia.

Wszystko sprowadza się do dobrego planowania i organizacji własnego czasu. Planuj więc swój dzień, w tym czas wyłącznie dla siebie, stosując różne techniki zarządzania czasem, ustalaj priorytety, ćwicz asertywność, popraw swoją koncentrację i rób coś dla siebie, bo inaczej… oszalejesz 😉 Terapia indywidualna ze mną może, też być dobrym rozwiązaniem. Powodzenia!

Życie bardzo łatwo wciąga nas w taki pęd, który koncentruje uwagę człowieka głównie na tym, co jest na zewnątrz, co powinien zdobyć, kim powinien się stać. Szukamy więc lepszej pracy, uganiamy się za większymi pieniędzmi, droższym samochodem, większym mieszkaniem, modnymi ubraniami. Bo chcemy być KIMŚ. Badania pokazują, że sukces materialny nie gwarantuje poczucia szczęścia, na które składa się szereg innych czynników, od dobrego zdrowia począwszy.

„Równowaga” to po prostu RÓWNA WAGA. Na jednej szali obowiązki, zarabianie pieniędzy, osiąganie wymarzonego statusu, a na drugiej zdrowie, odpoczynek, relaks. Dążenie do równowagi to szukanie takiego sposobu życia, w którym żadna z szal nie przechyla się tak, aby zaburzyć to, co jest na drugiej.

Jakie są skuteczne sposoby na odzyskanie równowagi?

Podobnie, jak dbamy o swoje ciało dietą i ćwiczeniami, tak przy dbałości o wewnętrzną równowagę, potrzeba dobrych nawyków mentalnych, żeby móc cieszyć się spokojnym umysłem.

Skuteczność dostępnych metod zależy od różnych czynników takich, jak m.in.:

• od tego jaką mamy osobowość;
• czy podejmowaliśmy wcześniej próby odzyskania równowagi i harmonii wewnętrznej, czy też zaczynamy świadomie właśnie teraz;
• czy jesteśmy aktualnie w sytuacji przymusowej, czyli musimy koniecznie coś zrobić, aby odzyskać równowagę na przykład pomiędzy pracą a zdrowiem;
• jak dalece równowaga została zatracona, czyli z jak głębokiego „odchylenia” chcemy ją odzyskać, aby zmienić sytuację.

Starając się powrócić do równowagi, nie należy, a nawet nie wolno, wprowadzać gwałtownie wielkich zmian, czy na dodatek kilku równocześnie, gdyż nasza podświadomość musi się do tego przyzwyczaić. Może niektórym udaje się na początku mocno „dokręcić śrubę” i jakiś czas to działa, ale wkrótce dopada nas zmęczenie i wracamy z powrotem do dawnych nawyków.

Oto 3 sugestie, które mogą okazać się dla Ciebie skuteczne:

1. Dobry plan tygodnia i dnia

W tym artykule opisałam, w jaki sposób wypracować efektywność pracy (również zdalnej). Uważam to za istotny temat, ponieważ naszą równowagę może zaburzać to, że bierzemy na siebie zbyt dużo, albo, że nasze dni są przepełnione chaosem.

2. Generowanie codziennej energii do działania

Kiedy nie mamy na nic siły i dopada nas apatia, ciężko myśleć o jakiejkolwiek równowadze.

Opisałam temat energii do działania szerzej w tym artykule, serdecznie zapraszam.

3. Pozwolenie sobie na popełnianie błędów

Brak równowagi w naszym życiu może wynikać z tego, że traktujemy siebie i swoje projekty bardzo surowo. Jesteśmy swoim największym krytykiem i hejterem, przez co może się stać tak, że nie pokazujemy nikomu przez długi czas naszej pracy, bo w naszej ocenie nie jest wystarczająco dobra.

Pozwalajmy sobie na słabsze dni oraz potknięcia, które przecież dotyczą każdego człowieka.

Zastanawiasz się, w jaki sposób wprowadzić powyższe pomysły do swojego życia? Pomoc psychologiczna może być tym, czego właśnie teraz potrzebujesz. Z chęcią Cię pokieruję i krok po kroku pomogę Ci w odzyskaniu równowagi, energii oraz poczucia sprawczości.

W dzisiejszych realiach, gdy świat kręci się wokół produktywności, we wszystkim co robimy, czy to w pracy czy w domu, oczekiwana jest efektywność, wydajność i skuteczność.
Wciąż dążymy do tego, aby być bardziej produktywnymi, jednak często nie jesteśmy w stanie sprostać wszystkim obowiązkom, które mamy na naszej liście rzeczy „to-do”.
Coraz częściej się zdarza, że dopada nas totalne zniechęcenie, tracimy motywację i odwlekamy działanie, mimo że podświadomie zdajemy sobie sprawę, że powinniśmy się skupić na pracy.

Jak podnieść swoją produktywność?

Większa produktywność to większe przychody. To jednak nie oznacza, że musimy być jeszcze bardziej zajęci i jeszcze mocniej zapracowani. Wbrew pozorom, produktywność wcale nie polega na wykonywaniu ogromnej liczby zadań w jak najkrótszym czasie, lecz na skutecznym wykonywaniu najważniejszych zadań.

Najważniejszy w produktywności jest cel.

Musimy uświadomić sobie, dlaczego wykonujemy dane czynności, co nami kieruje. Wtedy uda nam się pozbyć wrażenia, że nasze działania są całkowicie bez sensu. Pamiętajmy jednak, aby przy wyznaczeniu celu postępować racjonalnie. Cel powinien być konkretny, mierzalny, osiągalny, realny i określony w czasie.

Teoretycznie możemy pracować mniej i nadal być produktywnymi. Jednak, aby w tym samym czasie robić więcej, musimy być doskonale zorganizowani i starać się nie tracić czasu na zajęcia o niskim priorytecie.

Zanim więc zacznie się nasz dzień pracy, powinniśmy mieć przygotowaną listę priorytetów. Można ją zrobić wieczorem na następny dzień lub z samego rana, czyli o porze, która najbardziej nam odpowiada. Nauczmy się pracować mądrzej, co nie znaczy ciężej.
Priorytetowanie jest ściśle związane ze skutecznym zarządzaniem czasem. Koncentrując się wyłącznie na tematach najbardziej istotnych, które będą w największym stopniu posuwać naszą pracę do przodu, możemy łatwiej zrealizować nasze cele.

Odkryj swój rytm dobowy i działaj w zgodzie z nim!

Korzyści płynące z dobrego planowania są ogromne. Jeżeli Twój umysł jest najbardziej wydajny rano – wtedy właśnie powinieneś zrobić najważniejsze zadania. A może najlepiej pracuje Ci się wieczorem? Dobrze byłoby, gdyby nic innego Cię nie rozpraszało. Badania dowodzą, że każda minuta poświęcona na planowanie, pozwala zaoszczędzić co najmniej 10 minut pracy. Pamiętajmy, że porażka w planowaniu, to nic innego, jak planowanie porażki.

A gdyby tak… wyłączyć telefon?

Jeśli wykonując pilne zadanie, chcemy zmaksymalizować produktywność i popracować w pełnym skupieniu, spróbujmy wyłączyć w trakcie tej pracy nasz telefon. Nawet jeśli jest w trybie wyciszonym, to wibracje i migające powiadomienia nadal mogą nas rozpraszać.

Ten telefon czy wiadomość, który zadzwoni w trakcie pracy, najpewniej nie jest aż tak ważny i pilny, jednak jeśli go odbierzesz, ryzykujesz utratą koncentracji i produktywności. Po każdym takim oderwaniu się od pracy, nasz mózg potrzebuje kilkunastu a czasem nawet kilkudziesięciu minut, aby powrócić do wcześniejszego stanu skupienia. Gdy ściśle skupiamy się tylko na jednym celu i zadaniu, nasz mózg może osiągnąć stan flow, który jest stanem najbardziej produktywnym.
Pamiętajmy, że robiąc kilka ważnych rzeczy w tym samym czasie, nie można zrobić tak naprawdę żadnej z nich na 100%.

Robienie kilku rzeczy jednocześnie w żadnym wypadku nie podnosi produktywności. Na podstawie przeprowadzonych analiz tego zagadnienia stwierdzono, że wydajność umysłu i zdolność do zapamiętywania bardzo spada, kiedy chcemy aktywnie zająć się kilkoma aktywnościami w jednej chwili. Chyba, że dotyczy to najprostszych zadań, które nie wymagają większego zaangażowania umysłu.

Dlatego, chcąc podnieść swoją produktywność, nauczmy się skupiać tylko na pojedynczych zadaniach, aby wykonywać je sprawnie i maksymalnie dobrze. Jeśli czujesz, że potrzebujesz pomocy w zwiększeniu swojej produktywności, konsultacja może być Twoja odpowiedzią.

Trudno zrobić pierwszy krok?

U każdego z nas zdarzył się w życiu taki okres, kiedy chciał spróbować czegoś nowego. Zwykle jednak mówimy sobie: „to jest zbyt trudne” i często na tym kończymy nasze próby. W takim momencie musimy sobie uświadomić, że prawie w każdej sytuacji początki bywają trudne. Już wyjaśniam, dlaczego.

Odkrywanie nowych rzeczy może być tym, co wprowadzi do naszego życia pierwiastek radości – jeśli nie spróbuję, to skąd mam wiedzieć, czy coś nowego mi się nie spodoba? Przyczyną niepodejmowania pierwszych kroków może być brak czasu, odwagi, a nawet poczucie wstydu, że będziemy w czymś słabi. Co więcej, wydaje nam się, że wszyscy już zrobili to, co my chcemy, więc po co mamy robić to samo. Wydaje nam się, że na nasze marzenia nie ma już miejsca. Czy to jest prawda, czy wyłącznie opinia?

Warto zadać sobie logiczne pytania pozytywne:

„A co, jeśli mi się uda?”
„A co, jeśli ludzie kupią ten kurs, który nagram?”
„A co, jeśli mój wysiłek zwróci się z nawiązką?”
„A co, jeśli będę miał/miała dzięki temu więcej spokoju?”
„A co, jeśli będę miał/miała dzięki temu więcej czasu?”
„A co, jeśli będę miał/miała dzięki temu więcej pieniędzy?”
„A co, jeśli dzięki temu poznam ciekawych ludzi?”

Większość wyzwań na początku wydaje się trudnymi dlatego, że musimy pomyślnie przebrnąć przez etap nauki tego nowego zagadnienia. Wymaga on silnej woli, motywacji, pragnienia i celów.

W sytuacji, gdy nie radzimy sobie z nowymi pomysłami, to porzucamy je niemal zupełnie. Jeśli na początku wkładamy w nie dużo serca, a trud idzie na marne, to właśnie boli.
Zastanówmy się, dlaczego jeszcze tak się dzieje?
Przyczyną może być również to, że wraz z wiekiem stajemy się bardziej oporni na proces nauczania.

Wolimy stale szukać łatwej drogi, która nie wymaga zbyt wiele pracy, czy też znaczących zmian w ich życiu. Nawet jeśli wiadomo, że zmiana ta może być dla nas korzystna.
Wszystko może wydawać się trudne, kiedy uparcie wmawiamy sobie: “nie mogę tego zrobić”, choć tak naprawdę to kłamstwo. Ale jest to jednak bardzo wygodna wymówka przed osiągnięciem czegoś, co dałoby nam nowe możliwości. Zbyt często uciekamy się do tej metody, kiedy próbujemy pozbyć się złego nawyku, lub próbujemy wyrobić w sobie nowy nawyk, który zmieni naszą rutynę. Powinniśmy raczej mówić: “to nie tak, że nie dam rady, po prostu ja tego nie chcę”.

Mamy tylko jedno życie, więc może warto wykorzystać je, aby spróbować zrobić coś innego, niezwykłego albo po prostu coś, o czym zawsze marzyliśmy. Warto przełamać w sobie tę nieznaną nam siłę, która nas przed tym powstrzymuje. Wiadome jest, że ciężko jest wyłamać się z rutyny i dokonać zmiany. Bardzo trudno jest opuścić swoją strefę komfortu, którą budujemy od lat. Początki są zawsze trudne, ale nawet ci najwięksi, też, jak zwykli śmiertelnicy, musieli od czegoś zacząć.

Błędy i małe wpadki w początkowej fazie zmian są nieuniknione. Ważne, abyśmy się nimi nie zadręczali. Pomocna może okazać się pomoc fachowca (Life coaching), towarzysza tej drogi, który przejdzie z nią z nami wspólnie. W tym miejscu pragnę polecić siebie.

3 sposoby, aby pokonać lenistwo

Jak właściwie można zdefiniować lenistwo? Najprościej, że jest to stan permanentnego braku energii, braku chęci i często obojętności. Może być ono spowodowane warunkami zewnętrznymi np. nieprzyjemną aurą za oknem, kiedy jest zbyt zimno lub zbyt gorąco, a czasami przyczynami wewnętrznymi, takimi jak brak motywacji, obojętność, czy strach. Może się zdarzyć, że czujemy się leniwi w stosunku do pewnych określonych zadań i obowiązków, ale być zmotywowanymi w stosunku do innych czynności.

W obecnych czasach mamy do czynienia z bardzo intensywnym trybem życia. Dzisiejszy świat wydaje się pędzić bez opamiętania. Ludzie szukają więc wszelkich możliwych sposobów na zrobienie czegoś w miarę szybko i łatwo. A czasami po prostu uważają, że może jednak lepiej nic nie robić. Nawet nie chce im się zastanawiać, jak pokonać lenistwo. Ten uparty wróg niestety często jest dużo mocniejszy od silnej woli i psuje nasze wielkie plany. Lenistwo jest czasami sposobem walki z czymś, czego się boimy lub po prostu nie lubimy.

Jak pokonać lenistwo? Oto kilka sposobów:

Znajdź źródło problemu

Zastanówmy się, co może być powodem naszego rozleniwienia. Bardzo często działa tutaj czysto psychologiczny mechanizm. Lenistwo nie jest bowiem problemem samym w sobie, jest objawem jakichś większych kłopotów. Na nas spoczywa obowiązek jego zidentyfikowania i rozwiązania.

Być może lenistwo wynika z przepracowania, niedoboru snu, złego samopoczucia, przygnębiających nas konfliktów z bliskimi. A może wynika z jakiejś choroby? Kiedy uda nam się określić, co realnie stoi za naszym leniem, łatwiej będzie z nim walczyć.

Wskazówki na tu i teraz:

Dobrze się zorganizuj

Zabałaganione miejsce pracy zwykle nie służy efektywności. Może w dużym stopniu skutecznie demotywować. Zrób porządek wokół siebie – na biurku, w pokoju, w którym pracujesz, w mieszkaniu. Sprawdź, w jaki sposób wpłynęło to na Twoją energię do działania.

Realizuj zadania, które jesteś w stanie wykonać

Drogę do celu najlepiej jest rozplanować na małe kroki. Starajmy się wyznaczać je w taki sposób, by były możliwe do realizacji. Będzie to powodować zmniejszenie lenistwa i wewnętrznego oporu, którego często doświadczamy, gdy to co mamy wykonać wydaje nam się zbyt duże i przytłaczające. Jeśli przesadzimy wyznaczając sobie zbyt wygórowane wymagania, tylko się zniechęcimy.

Ucz się od ludzi sukcesu

Obserwujmy zachowania ludzi sukcesu – jacy są pracowici i jak nie pozwalają wygrać lenistwu. Uczmy się od nich, jeśli mamy taką możliwość, przebywajmy i rozmawiajmy z nimi. Te doskonałe wzorce mogą pomóc zwalczyć nasze rozleniwienie.

Lenistwo może być spowodowane wieloma czynnikami. Na wiele z nich możemy mieć bezpośredni wpływ, inne z kolei mogą wymagać pomocy osoby z zewnątrz. Borykasz się obecnie z lenistwem? Konsultacja to moja pomocna dłoń do ciebie. Zapraszam!